توت فرنگی های وحشی محصول 1957

توت فرنگی های وحشی محصول 1957 یک درام سوئدی به کارگردانی اینگمار برگمن است. فیلم به ماجرای زندگی یک پروفسور پیر و لجباز و بدخلق می پردازد که همراه با عروس ناراضی و باردارش به سفر می رود تا یک مدرک افتخاری دریافت کند. در خلال مسیر آنها با افرادی آشنا می شوند که هر یک به نوعی پروفسور پیر را به یاد لذت ها و کوتاهی های زندگی اش می اندازد.

سارا که یک دختر جوان و سرزنده است، کپی برابر اصل عشق دوران جوانی پروفسور است و منجر می شود طی فلش بک هایی، حقایقی از دوران جوانی این فرد آکادمیک برملا شود. یک مرگ قریب الوقوع، از مضامین بسیار پررنگ فیلم است. به طوری که رویاهای پیرمرد، نشان از ترس از مرگ او و نزدیک شدن به روزهای پایانی زندگی اش دارد. فیلم به شدت امضای همیشگی برگمن را دارد. توت فرنگی های وحشی محصول 1957 درامی رازآلود، غریب، خاص و به شدت تعلیقی است.

سکانس مادر پیر!

در سکانسی که مادر پیر پروفسور نمایش داده می شود، مخاطب تحت تاثیر واژگان ترسناک او قرار می گیرد و معلوم می شود باکتریولوژیست 78 ساله، ویژگی های روانی خاص مانند تنهایی، گوشه گیری و انزوا را هم در مادر و هم در پسر میان سالش می یابد. پیرمرد با کابوس های شبانه و رویاهای خلال روز و فرسودگی ناشی از کهنسالی رو به رو است. پیرمرد گذشته ی خوبی ندارد، چرا که عشق زندگی اش سارا که در کناره های دریا به اتفاق توت فرنگی های وحشی می چیدند، با برادر او ازدواج می کند و اکنون او همسرش را از دست داده و بیوه شده است. جالب این که زندگی مشترک پروفسور هم چنگی به دل نمی زد و رضایت بخش نبود.

تعبیر یکی از رویاهای پیرمرد پریشان و آشفته این است که: تو متهم به گناه هستی. به مرور پیرمرد شروع می کند به پذیرش. پذیرفتن خودش، گذشته اش، وضعیت کنونی اش و در نهایت مرگ قریب الوقوعش. توت فرنگی های وحشی، با رویای پروفسور درباره ی یک پیکنیک خانوادگی در کنار دریاچه به پایان می رسد. توت فرنگی های وحشی نه تنها زندگی روزمره و عادی را نشان می دهد، بلکه تلنگری می زند به لایه های عمیق تر آن و مانند بسیاری از آثار دیگر برگمن، پایه های بسیار محکم روانشناختی دارد. در کنار این، بازتاب فلسفه ی برگمن در این اثر، آن را به یک درام تکرار نشدنی تبدیل کرده است.