دنیای ما پر از کودکانی است که به دنبال ستاره شدن در حوزه های بازیگری، مدلینگ و انواع ورزش ها هستند. این سائق نیرومند برای کسب شهرت و محبوبیت می تواند نتیجه ی رویاهای تحقق نیافته ی والدین برای رسیدن به آن جایگاه و یا دیدگاه درونی کودک نسبت به محبوبیت و موفقیت باشد. در میان کودکان انگشت شماری که واقعا به شهرت دست پیدا می کنند، تنها تعداد اندکی هستند که از لحاظ روحی و روانی آسیب نمی بینند. اما بقیه آن قدرها هم خوش شانس نیستند. چگونه بازیگری و ستاره شدن می تواند رشد احساسی یک کودک را تحت تاثیر قرار دهد؟ آیا اثرات طولانی مدتی وجود دارند که می توانند رشد او را تحت تاثیر قرار دهند؟ نشانه های اینکه یک ستاره ی جوان در معرض خطر احساسی یا فیزیکی قرار دارد، چیست؟
بازیگری و فشارهای روانی
پاسخ این سوال ها به انگیزه ی کودک و والدین و نیز سن و سال کودک، مدت زمان کانون توجه بودن، میزان تعهد، محیط کاری و دستاوردهای اقتصادی بستگی دارد. کودکان بازیگر اغلب به شدت مورد حفاظت قرار گرفته و با توجه بسیار بار می آیند که این موضوع می تواند منجر به سختی هایی در فهم وظایف و مسئولیت در آن ها بشود. وظایفی مانند رعایت زمان بندی ها، انجام شست و شوی لباس ها و درست کردن وعده های غذایی. مهارت هایی که اغلب ما در سنین رشد آن ها را می آموزیم. این کودکان می توانند زمانی که با هم سن و سال های “معمولی“ خود برخورد می کنند، شرایط را خجالت آور ببینند. به عبارت دیگر، آن ها به دلیل اینکه در معرض جهان پرسرعت و پرمنفعت سینما و تلویزیون قرار گرفته اند، بیش از هم سن و سال های خود در زمینه ی روابط اجتماعی رشد کرده و توسعه یافته اند. به دلیل ذات و ماهیت سینما، کودکان بازیگر در معرض طرد شدن، حسادت، موشکافی خود، تفکرات آزاردهنده ی مداوم و نیاز بی وقفه برای عالی بودن قرار دارند. کودکان در گروه های سنی مختلف می توانند تغییرات رفتاری ای از خود نشان دهند که بیانگر در خطر بودن آنها باشد. کودکان دو تا شش ساله می توانند شب ادراری، استرس، نگرانی و بدخلقی پیدا کنند و نوجوانان می توانند به انزوا، دوری از خانواده، خواب بیش از حد و اختلالات تغذیه ای دچار شوند. نکته ی آخر اینکه تنها زمانی می توان از این اثرات منفی در امان بود که والدین، بهترین کارهایی را که برای توسعه و رفاه کودک لازم است، انجام دهند و هرگز او را با دیگران مقایسه نکنند. همچنین والدین باید محبت بی قید و شرط خود را به کودک ابراز کرده و او را همان گونه که هست بپذیرند.
ثبت ديدگاه