آشنایی با برتولت برشت
برتولت برشت یکی شخصیت مهم و کلیدی در تاریخ است و همه کارهای تئاتر و اجرای امروزی از او منشأ می‌گیرد یا به گفته‌ها و دستاوردهای او بازمی‌گردد. آثار برشت در دهه‌های 50، 60 و 70 بسیار محبوب بود، اما امروزه از او کمی کمتر یاد شده است. بااین‌حال، هنوز هم تأثیر او را در تئاترهای زیادی دیده می‌شود. بسیاری استدلال می‌کنند که برشت چهره تئاتر مدرن را تغییر داده است. برشت یک مارکسیست بود و تئاتر خود را به‌شدت سیاسی کرد.
او می‌خواست در تئاترش علاقه‌ای به درک تماشاگران خود از جهان ایجاد کند. نمی‌خواست مخاطبانش منفعلانه بنشینند و در داستان یک نمایش گم شوند. بلکه آنها را وادار به فکرکردن و زیر سؤال بردن دنیایی که در آن زندگی می‌کنند، می‌کرد. آنها را تشویق کرد تا از جامعه انتقاد کنند. کار او اغلب شیطنت‌آمیز، تحریک‌آمیز و کنایه‌آمیز بود. برشت می‌خواست، مخاطبان در طول نمایشنامه‌ها، عینی و بی‌عاطفه بمانند تا بتوانند در مورد جنبه‌های سیاسی کار او قضاوت منطقی کنند. برای انجام این کار، او تعدادی از تکنیک‌های نمایشی را اختراع کرد که به تئاتر حماسی معروف هستند.
شروع تئاتر حماسی
تئاتر حماسی نوعی تئاتر سیاسی است که به مسائل معاصر می‌پردازد، اگرچه بعدها در زندگی، برتولت برشت ترجیح داد آن را تئاتر گویشی بنامد. برشت بیشتر به واقعیت‌ها علاقه‌مند بود. تئاتر حماسی سعی نمی‌کند طرح و داستانی مرتب ارائه کند، بلکه مسائل را حل‌نشده رها می‌کند و مخاطب را با سؤالاتی گاهی ناراحت‌کننده مواجه می‌کند.
«اثر بیگانگی» برای دورکردن تماشاگر از نمایشنامه استفاده می‌شد. برشت نمی‌خواست مخاطب هیچ‌گونه وابستگی عاطفی به شخصیت‌های او داشته باشد؛ بنابراین برای شکستن آن دست به کارهای مختلفی زد. در اینجا برخی از تکنیک‌هایی که او استفاده کرده است را آورده‌ایم.
دیوار چهارم
اینجاست که دیوار بین تماشاگر و بازیگران روی صحنه شکسته می‌شود. به‌جای اینکه به تماشاگران اجازه دهند بی‌حرکت بنشینند و در نمایش گم شوند، گاهی اوقات بازیگران، مستقیماً مخاطب را با یک سخنرانی، نظر یا سؤال – شکستن دیوار چهارم – در اجرا درگیر می‌کنند.
مونتاژ
کلیپ‌های فیلم کوتاه اغلب برای نشان‌دادن وقایع واقعی کنار هم قرار می‌گیرند. گاهی اوقات کلیپ‌ها برای کنار هم قراردادن یکدیگر ویرایش می‌شوند. گاهی اوقات از مونتاژها برای برجسته‌کردن موضوعاتی که برشت سعی در برقراری ارتباط داشت، استفاده می‌شود.
استفاده از آهنگ، موسیقی و…
برخی از آثار برشت شامل آهنگ، موسیقی و حرکات موزون است. این به مخاطب یادآوری می‌کند که زندگی واقعی را تماشا نمی‌کند. گاهی اوقات آهنگ‌ها، با موسیقی شاد اما با اشعار تاریک به‌صورت کنایه‌آمیزی کنار هم قرار می‌گیرند.
روایت
از روایت برای یادآوری اینکه مخاطب در حال تماشای یک داستان است استفاده می‌شود. گاهی اوقات راوی قبل از اینکه اتفاق بیفتد، به مخاطب می‌گوید که در داستان چه اتفاقی می‌افتد، زیرا اگر مخاطب نتیجه را بداند، ممکن است از نظر احساسی درگیر نشود.
لباس، وسایل و نورپردازی
برشت معتقد است که صحنه باید همیشه روشن باشد. این صحنه‌ها نباید واقع‌بینانه باشد، بلکه فقط تلقین کننده باشد و اینکه بازیگران باید از حداقل وسایل استفاده کنند، اغلب فقط یکی برای هر شخصیت. همچنین می‌توان از وسایل به روش‌های مختلف استفاده کرد. برای مثال یک چمدان ممکن است به میز تحریر تبدیل شود.
خارج‌شدن از شخصیت
گاهی اوقات بازیگران، اغلب در لحظات اوج اجرا، خارج از شخصیت ظاهر می‌شوند تا به مخاطب یادآوری کنند که این یک اثر تخیلی است.
استفاده از پلاکارد
استفاده از یک پلاکارد یا صفحه‌نمایش برای ارائه اطلاعات واقعی اضافی به مخاطب نیز ممکن است.پلاکاردها همچنین می‌توانند برای معرفی شخصیت‌ها به روش‌های عمومی استفاده شوند.
فریز فریم
بازیگران ممکن است وارد یک فریز فریم شوند تا اکشن را بشکنند. گاهی اوقات این کار برای اینکه مخاطب بتواند لحظه‌ای بایستد و انتقادی فکر کند انجام می‌شود و گاهی این کار برای این است که راوی بتواند صحبت کند، یا برای اینکه یک بازیگر بتواند از شخصیت بیرون بیاید و شاید دیوار چهارم را بشکند.
کلاس‌های بازیگری برای کودک و نوجوان
امروزه در کلاس‌های بازیگری نیز بسیاری از این تکنیک‌ها استفاده می‌شوند. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره کلاس‌های بازیگری برای کودک و نوجوان می‌توانید از طریق سایت ما با آموزشگاه پانیذ تماس بگیرید.
ثبت ديدگاه