در اين مقاله به دنبال آنیم تا در خصوص آموزش بازيگری مطالبی را بيان كنيم و به بررسی شرايط آن در كشورمان بپردازيم. از زمان تشكيل سينماها افراد زيادی سودای ورود به دنيای پر از فراز و نشيب بازيگری را داشته اند اما تعداد محدودی از آنها موفق به ورود به اين عرصه شدند؛ از طرفی همه افرادی كه به عنوان بازيگر وارد شدند نتوانستند موفقيتی كسب كنند. برای خيلی ها اين سوال مطرح است كه چرا فقط تعداد محدودی در وادی بازيگری به موفقيت می رسند؟ در جواب سوال بايد گفت عوامل مختلفی در اين خصوص دخيل هستند و می توان به اين سوال از چند جهت پاسخ داد. خيلی ها در جواب اين سوال مواردی مثل رانت و پارتی را مطرح می كنند و معتقدند تنها مسير موفقيت داشتن روابط است. در اين كه بازيگرانی توانسته‌اند با اين شيوه وارد سينما شوند شكی نيست و نمی توان اين موضوع را در سينما كتمان كرد. اما چند نفر از افرادی كه به اين شكل ورود پیدا کردند به موفقيت دست یافتند و حضور خود را تضمين نمودند؟ تعداد اين افراد بسيار كم و به نوعی انگشت شمار است. در سينما اگر شما استعداد و مهارت بالايی نداشته باشيد محال است بتوانيد حضور خود را تضمين كنيد. مخاطبان هيچ گاه پای بازی بازيگری كه استعداد ندارد نمی نشينند و اين كاملا طبيعی است به طوری كه اگر افرادی را كه با رانت وارد شدند و توانستند به موفقيت برسند را مورد تفقد قرار دهيد خواهيد ديد كه از استعداد لازم برخوردار هستند هر چند با روابط وارد سينما شدند.
به طور كلی بايد گفت اولين اصل در سينما داشتن توانايی و مهارت های لازم است در غير اين صورت هيچ آينده ای در اين عرصه نخواهيد داشت. در ادامه بايد گفت رسيدن به توانايی های بازيگری بدون آموزش اصلا ميسر نيست، در واقع اگر شما تحت آموزش قرار نگيريد نمی توانيد انتظاری برای ورود به سينما داشته باشيد.
آموزش بازيگری پانيذ
اگر بخواهيم به صورت مصداقی بحث را دامه دهيم بايد گفت بازيگری نيازمند توانايی هایی است از جمله
كارتيمی
يازيگری كاری گروهی است و نتيجه كار وابسته به نحوه عملكرد كل گروه است. متاسفانه در كشور ما به دليل ضعف در سيستم آموزشی، هيچگاه كار تميی را به دانش آموزان آموزش نمی دهند در حالی كه خلا آن به شدت احساس می شود. اگر می خواهيد بازيگر موفقی شويد بايد كار تيمی را ياد بگيريد و به خوبی شرايط گروهی و تميی را درك كنيد در غير اين صورت قطعا عملكرد خوبی نخواهيد داشت.
بيان
قبلا بارها و بارها در خصوص بيان صحبت كرديم و حتی مقاله ای در اين خصوص ارائه داديم.با توجه به حساسيت موضوع لازم است تا در اينجا هم به آن پرداخته شود. بازيگر بدون مهارت فن بيان ناقص است، يعنی اينكه بيان يكی از اركان اصلی برای هر بازيگری است كه بدون آن طبيعتا نمی تواند عملكرد خوبی ارائه دهد. بيان نياز به آموزش و تمرين مستمر دارد و بازيگر بايد بر قواعد اين اصل تسلط داشته باشد.
حافظه
در بازيگری حفظ كردن و تسلط بر متن بسيار مهم است و بازيگر بايد بتواند متن و ديالوگ ها را كامل حفظ كند حتی اگر متن طولانی باشد. از طرفی گاهی ممكن است متن شما دارای جملات يا كلمات از ساير زبان ها باشد برای مثال در فيلم های دينی و مذهبی ممكن است شما با متن عربی مواجه شويد در اينجا شما چاره ای جز تسلط بر متن نداريد. بنابراين لازم است در خصوص حفظ ديالوگ ها و نحوه تسلط بر آنها آموزش ببينيد و تمرين مداوم داشته باشيد.
از جمله مهارت های ديگر برای بازيگری می توان به يادگيری لهجه ها و گويش ها، نقد پذيری، انتقال حس و احساس، مهارت های حركتی و… اشاره كرد.
آموزشگاه بازيگری پانيذ
با توجه به مهارت های گفته شده در بالا قصد داريم مجموعه‌ای را معرفی كنيم كه كاملا بر اين شرايط واقف است و منطبق بر استاندارد های آموزش بازيگری عمل می كند. آموزشگاه بازيگری پانيذ يكی از بهترين آكادمی ها در زمينه آموزش بازيگری به كودكان است. اين مجموعه با درك شرايط و مقتضيات لازم، به ارائه عالی خدمات آموزش بازيگری می پردازد. در طی سال‌های اخير اين آكادمی توانسته با تكيه بر ظرفيت ها و پتانسيل های بالای خود به موفقيت های چشمگيری دست يابد و هنرمندان مستعدی را تربيت و به جامعه سينمایی كشور معرفی كند.
ثبت ديدگاه