در اين مقاله قصد داريم به معرفی سوپر استارهای سينما بپردازيم اما در ابتدای بحث لازم است مطالبی پيرامون مفهوم سوپراستار ارائه دهيم تا ببينيم اصلا سوپراستار به چه معناست. در خصوص اين واژه بايد گفت، عمدتا مفهومی اقتصادی است به اين معنی كه اگر بازيگری فروش فيلم را در گيشه تضمين كند به عنوان سوپراستار شناخته می شود. در اين بين ممكن است بازيگری به لحاظ توانايی های بازيگری در سطح بالایی نسبت به بقيه قرار نداشته باشد اما حضورش تا حد زيادی فروش فيلم را تضمين كند؛ در واقع مخاطبان عام، ديد كارشناسی نسبت به فيلم و بازيگران ندارند و صرفا هدف از سينما به رفتن برای آنها گذران اوقات فراغت است، البته استثناهايی در اين خصوص وجود دارد اما نفس قاعده به همين شكل است. در هر حال در اين مقاله منظور از سوپراستار همان تعريفی است كه ماهيت اقتصادی دارد و به عنوان تضمين كننده فروش در گيشه ها به شمار می رود.
در دهه 60 به غير از جمشيد هاشم پور بازيگران ديگری از جمله فرامرز قريبيان و افسانه بايگان به عنوان سوپر استارهای سينما مطرح بودند؛ علاوه بر اين اكبر عبدی به عنوان سوپراستاری در عرصه كمدی مطرح می‌شد. در اواخر دهه 60 و اوايل دهه 70 تغييراتی در عرصه هنری حادث شد و به دنبال آن جريان جديدی در عرصه فيلم سازی ظهور كرد. از جمله سوپراستارهای سينما در دهه 70 می توان به بازيگرانی از جمله ابوالفضل پورعرب و نيكی كريمی، خسرو شكيبايی و پرويز پرستويی اشاره نمود. در دهه 80 سوپر استار های جديدی پا به عرصه سينما گذاشتند كه می توان شهاب حسينی، محمدرضا گلزار، حامد بهداد و ليلا حاتمی را نام برد.
روند گفته شده در بالا به نوعی نگاه كلی به ظهور سوپراستارها بود كه البته موارد نام برده شده فقط تعدادی از اين سوپر استارها بودند. به جز موارد گفته شده در سالهای اخير می توان به بازيگرانی از جمله رضا عطاران، امين حيايی، مهناز افشار، ترانه عليدوستی، بهرام رادان و خيلی از افراد ديگر اشاره كرد. در بين اسامی بالا برخی به صورت مقطعی به عنوان سوپر استار مطرح بودند و در سالهای گذشته ديگر مانند قبل برای مخاطب جذابيت ندارند اما برخی از سوپر استار ها محدود به يك دوره مشخص نبودند بلكه همواره در سينما به عنوان يك فوق ستاره مطرح شده اند مانند شهاب حسينی.
نويد محمد زاده
درطی دهه 90 هم بازيگران زيادی در عرصه سينما به عنوان يك ستاره مطرح شدند اما تعداد كمی از آنها توانستند روند خود را حفظ كنند كه از بين آنها می توان به نويد محمد زاده اشاره كرد. نويد محمد زاده كه در سالهای اخير به عنوان يك فوق ستاره در سينما مطرح شده همواره منجر به افزايش فروش فيلم در گيشه ها گردیده است. بازيگر توانمندی كه در ژانری غير از كمدی درخشش فوق العاه زيادی داشته و توانستته مخاطبان زيادی را به سينماها جذب كند.
اگر از اين نام ها بگذريم و بخواهيم فلسفه وجودی سوپر استار در سينمای ايران را بررسی كنيم بايد گفت كه اقتصاد سينمای ما تا حد بسيار زيادی دولتی است و در بيشتر مواقع شاهد آن هسيتم که فيلم هايی اكران می شوند كه حتی هزينه های توليد را جبران نمی كنند و از اين بدتر گاهی با فيلم هايی مواجه هستيم كه توليد شده اما هيچگاه اكران نمی شوند. در واقع سينما گران ما بابت فروش دغدغه زيادی ندارند و غالبا به بخش دولتی وابسته بوده‌اند. در چنين شرايطی فيلمساز به لحاظ كيفی چندان دغدغه ای نداشته است و به همبن جهت ما با سيلی از فيلم های بی كيفيت مواجه می‌شوی. در اين اوضاع يك بازيگر به تنهايی نمی تواتد همه اين بی كفايتی ها را جبران كند. از طرفی زمانی که يك بازيگری به عنوان سوپر استار در فيلم ظاهر می شود و عملكرد درخشانی هم از خود ارائه می دهد اما فيلم به دليل مشكلات متعدد كه ارتباط مستقيمی هم به آن سوپر استار ندارد در گيشه چندان مورد توجه قرار نمی گيرد؛ وقتی اين شرايط چند بار تكرار شود ديگر اين بازيگر به عنوان سوپر استار مطرح نمی شود و تا حد زيادی محبوبيت خود را از دست می‌دهد.
با توجه به مطالب فوق بايد گفت كه سوپراستار تعاريف مختلفی دارد و زمانی كه ليستی از افراد به عنوان سوپراستار مطرح می شوند بايد ديد در آن ليست دقيقا منظور از سوپر استار كيست و برای انتخاب از چه مولفه هايی استفاده شده است. در حقیقت سوپر استار مفهومی كاملا نسبی است و حتی در بعضی مواقع اساس وجود سوپر استار نفی می شود و كلا به لحاظ وجودی زير سوال می رود اما به طور دقيق می توان گفت كه در سينما استارها وجود دارند چه به صورت مقطعی و چه به صورت دائم. به طور ساده تر می توان بازيگران متعددی را نام برد كه توانايی های بالايی دارند و همواره مورد توجه مخاطبان هستند؛ شايد حضورشان فروش گيشه را تضمين نكند اما در عرصه بازيگری قابليت های بسيار زيادی دارند و به جرات می توان گفت در نوع خود بی نظيراند.
ثبت ديدگاه