معرفی هنرجویان بازیگری کودک به پروژههای سینمایی
حضور کودکان روی صحنه از همان دیرباز مرسوم بوده است. نمایشی که زندگی واقعی را به نمایش میگذارد عاری از حضور کودکان نیست. اما کودکی که وارد آموزشگاه شود و هیچ بازخوردی از تمریناتش نداشته باشد نمیتوان سیر آموزش بازیگری را بهدرستی طی کند. در این مقاله درباره معرفی هنرجویان بازیگری کودک به پروژههای سینمایی صحبت میکنیم.
یکی از حوزههای حضور کودکان در رسانه، سینما و تلویزیون است. بازیگران زیادی از همان کودکی در هالیوود بزرگشدهاند. این حضور میتواند بازی در فیلم، سریال یا حتی تبلیغات باشد. در سینمای جهان هم حضور کودکان بسیار پررنگ است. ازجمله میتوان به فیلمهای برجستهای چون سینما پارادیزو، دزد دوچرخه، لئون حرفهای و… اشاره کرد.
در سینما و تلویزیون ایران هم حضور کودکان و نوجوانان بسیار پررنگ بوده و هست. ازجمله میتوان به سریالهایی نظیر قصههای مجید، دنیای شیرین دریا، دنیای شیرین، خانه سبز و فیلمهایی چون مریم و میتیل، الو الو من جوجوام، دزد عروسکها و… اشاره کرد.
شاید کودکان و نوجوانان این فیلم و سریالها هماکنون در حوزه هنری فعالیتی نداشته باشند، اما نمیتوان در موفق بودن اجرای آنها در نقش خود شک کرد. گرچه برخی از این هنرمندان کوچک آلان در زمره بهترین بازیگران زن و مرد ایرانی هستند.
اما باید بدانید کارگردانی که با کودک کار میکند کار سختی را انجام میدهد. بهعنوان نمونه نمیتوان بهآسانی از کودک فیلم گرفت. کودک ممکن است حرکات تصنعی از خود بروز دهد. نگاه کردن به دوربین، بداهههای بیربط، عدم توانایی در حفظ دیالوگ و…ازجمله مشکلات این کار است.
درست است که نا بازیگران کودک و نوجوانی هم وجود دارند که بسیار در نقش خود موفق بودهاند؛ اما لازم است بدانید که ورود آکادمیک و تخصصی به این رشته میتواند موفقیت فرزند شما را در آینده تضمین کند.
یکی از مواردی که کارگردانها با آن مواجه هستند بحث حقوق کودکان در رسانه است. اینکه کودک اختیاری در تصمیمگیری برای قبول نقش ندارد یا ممکن است از طرف والدین مجبور به این کار شده باشد مبحثی است که ذهن سینماگران را به خود مشغول داشته است.
باید توجه کرد اگر کودکی بهعنوان بازیگر وارد پروژهای میشود ابتدا خودش به آن کار تمایل داشته باشد. هدف تنها کسب درامد والدین از طریق کودکشان نباشد.
کودک باید به فیلم یا سریالی معرفی شود که عوامل و مخصوصاً کارگردان در قبال وی احساس مسئولیت کنند. اگر کودک در فیلمی بازی کند و پس از آن دیگر هیچ تجربه بازی نداشته باشد ممکن است برایش تجربهای جز سرخوردگی و شکست در پی نداشته باشد. به همین دلیل برخی از کارگردانها حتی تا سالها بعد مدام از وضعیت کودک فیلمشان مطلع هستند و با او در ارتباطند.
ممکن است کودکی در فیلمی بازی کند و پس آز آن به موفقیتهایی دست پیدا کند. بهعنوان نمونه در جشنواره داخلی و خارجی بدرخشد. این کودک صحنهها و واقعیتهایی را دیده و درک کرده است که شخصیت او را متفاوت از گذشته میکند. حال اگر کارگردان و جامعه هنری کودک را به حال خود بگذارند ممکن است باعث احساس شکست و سرخوردگی عمیق در وی شود. حتی ممکن است در تحصیلات خود دچار عقبافتادگی و افت تحصیلی شدیدی شود.
بنابراین بهتر است باوجود چنین شرایطی اگر کودک واقعاً خودش به هنر و بازیگری علاقهمند است وارد این حیطه شود. در کلاسهای بازیگری شرکت کند. شرکت در کلاسهای بازیگری اعتمادبهنفس و عزتنفس و ارزشمندی کودک را تقویت میکند. چنین کودکی نمیتواند و اصلاً ممکن نیست که پس از یک پروژه سینمایی دچار شکست و رکود شود. این کودک باانگیزه بیشتر به کار و تلاش و شرکت در کلاسها ادامه میدهد. هرچه توانایی کودک درزمینهٔ بازیگری رشد کند؛ کارگردانهای بیشتری برای بازی در فیلمشان از او دعوت خواهند کرد.
نمونه موفق این ستارگان را میتوان در آموزشگاه پانیذ پیدا کرد. آموزشگاه پانیذ با جذب کودکان و نوجوانان علاقهمند به هنر بازیگری و برگزاری کلاسهای مختلف نظیر بازیگری، شاهنامهخوانی و…توانسته ستارگان کوچک زیادی به جامعه هنری معرفی کند.
این آموزشگاه ستارگان هنری خود را تنها نمی گذارد و با معرفی آنها به پروژههای سینمایی باعث میشود این کودکان کار عملی را بهخوبی بیاموزند. کودکان بازیگر وقتی جلوی دوربین واقعی و در صحنه واقعی فیلمبرداری قرار گیرند میتوانند تجربیات و دانستههای خود را عملی اجرا کنند. از طرفی سابقه حضور موفق یک کودک در یک پروژه باعث معرفی او به جامعه هنری میشود. با شناخته شدن او تعداد درخواستهای اجرایش بیشتر میشود و بیشتر میتواند در کارش موفق باشد.
ثبت ديدگاه