این سومین مقاله ای است که در آن درسنامه های بازیگری را با هم مرور خواهیم کرد تا راه گشای کودکان و نوجوانان سخت کوشی باشد که همواره آرزوی ستاره شدن را در سر می پرورانند. این مقاله درسنامه های بازیگری هفتم تا دهم را در برمی گیرد.

7. کیث جانستون:

او حرف فوق العاده ای درباره ی نحوه ی برقراری ارتباط با مخاطبان زده است: زمانی که ما با مخاطب سر و کار داریم، در هر لحظه حرکت و دیالوگ را به شکل بداهه اجرا می کنیم. یک توانایی ارزشمند این است که داستان سرایی را به شیوه ای راحت و با آرامش ادامه دهیم و همزمان، با این واقعیت که همه به ما زل زده اند، کنار بیاییم. اگر شما زره پوش باشید، نمی توانید شنا کنید. همین طور اگر وحشتی پنهانی از تعامل با مردم داشته باشید، نمی توانید با آنها ارتباط خوبی برقرار کنید. مهم نیست که وحشت تان را چگونه با مهارت فراوان پنهان می کنید!

8. آگوستو بول:

تئاتر نوعی از دانش است. تئاتر به ما کمک می کند جای این که بیهوده فقط انتظار آینده را بکشیم، آن را فعالانه بسازیم.

تمرین تئاتر

9. کنستانتین استانیسلاوسکی:

روش های بازیگری او معمولا مقدس محسوب می شوند و بازیگران به شکل گسترده ای روش های او را می ستایند. برخی از نکات او درباره ی شخصیت پردازی را می توان به شکل رو به رو خلاصه سازی کرد: بازیگران باید به حافظه ی شخصی و احساسی خودشان دسترسی داشته باشند تا بتوانند درک بهتری از احساسات شخصیتی که دارند بازی می کنند، داشته باشند. نیازی نیست که تجربیات بازیگر حتما مشابه با تجربیات کاراکتر باشد، با این حال نوع احساساتی که به نمایش در می آیند، باید خیلی مشابه احساسات کاراکتر باشند تا شخصیتی زاده شود که افکار و احساساتش برای مخاطبین، باورپذیر است. از سخنان ارزشمند اوست: انسانی که خودتان هم اکنون هستید، هزار بار جذاب تر از بهترین بازیگری است که آرزوی بودنش را دارید.

10. ژاک لکو:

مربی بازیگری است که بسیار در دنیای تئاتر فیزیکی شناخته شده است. یکی از معروف ترین تمرین های که او استفاده می کند، هفت سطح تنشی نام دارد که در آن بازیگران از حالت کاملا سفت و سخت بدنی بدون هیچ تنشی در عضلات شان، به حالتی بسیار کشیده و منعطف می رسند. این تمرین به بازیگر کمک می کند تا سطوح مختلف تنش را در بدن خود ایجاد کند. از گفته های اوست: دلقک از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا کمک می کند بدانیم چه چیزی در انسان خنده دار یا مضحک است. باید تاکید خود را روی کشف دلقک شخصی خودمان بگذاریم. همان دلقکی که درون ما رشد کرده است و جامعه اجازه ی بیان آن را به ما نمی دهد.

در مقالات آتی، با درسنامه های بازیگری بعدی همراه ما باشید.