جولیان مور بازیگر سرشناس آمریکایی است. او در بسیاری از آثار خوب سینمای هالیوود ظاهر شده است. شاید شما یکی از فیلم های تقریبا جدید او را دیده باشید: من هنوز آلیس هستم. ماجرا زنی که در اوج باهوشی و باسوادی و در حالی که استاد دانشگاه است، کم کم دچار فراموشی می شود. داستان می تواند برای خود این شخص و همسر و فرزندانش بسیار غمبار باشد.

جولیان مور در روز سوم دسامبر 1960 در کارولین شمالی به دنیا آمد. او اکنون 58 سال دارد. بسیاری از منتقدان استعداد ویژه ی جولیان مور را برای بازیگری تحسین می کنند. او تا کنون جوایزی مانند جایزه ی اسکار، گولدن گلوب و امی را برنده شده است. پدر جولیان، پیتر مور یک قاضی نظامی بود در حالی که مادرش روانپزشک بود. جولی اولین فرزند خانواده بود. او همچنین یک خواهر کوچک تر به نام والری و یک برادر کوچکتر به نام پیتر مور جوان دارد.

بنابه مقتضیات شغل پدر،

خانواده مجبور بود مدام از جایی در آمریکا به جای دیگر نقل مکان نماید. به همین دلیل هم بود که بچه ها باید مدام مدرسه هاشان را عوض می کردند که لابد می توانید حدس بزنید چقدر می توانست برایشان سخت باشد. وقتی جولیان مور از دبیرستان فارغ التحصیل شد، در فرانکفورت آلمان، در یک دانشکده ی آمریکایی که مربوط به سفارت آمریکا بود، شروع به تحصیل کرد.

جولیان مور در سال 1979 به زادگاهش بازگشت و وارد دانشگاه بوستون، دانشکده ی تئاتر شد و چهار سال پس از آن در رشته ی هنرهای زیبا فارغ التحصیل شد. پس از اتمام تحصیلات، جولیان جوان به نیویورک رفت؛ به عنوان یک پیشخدمت مشغول به کار شد و در تمامی تست های بازیگری ممکن شرکت می کرد تا بتواند نقشی برای خود دست و پا کند! بالاخره این بازیگر ریزه میزه (با داشتن قدی برابر با صد و شصت سانتی متر) توجه کارگردانان را به خود جلب کرد.

جولیان مور

در همه ی این سال ها

جولیان مور بسیار کوشا بوده است و در فیلم های فراوانی به ایفای نقش پرداخته است. مانند: اسلحه در کیف بتی لو (1992)، بنی و جون (1993)، فراری (1993)، وانیا در خیابان چهل و دوم (1994)، ایمن (1995)، هم اتاقی ها (1995)، نه ماه (1995)، نجات پیکاسو (1996)، دنیای گمشده: پارک ژورایسک (1997)، روانی (1998)، همسری ایده آل (1999)، نقشه ی جهان (1999)، مگنولیا (1999) و پسر هفتم (2014).