تمرين يک اصل اساسی در يادگيری است و قطعا بدون تمرين مستمر يادگيری اتفاق نمی افتد. هنر و بازيگری هم از اين قاعده مستثنی نيستند به طوری كه هر هنرمندی زمان زيادی را به تمرين اختصاص می دهد. قبلا در خصوص اهميت تمرين در بازيگری مطالبی را بيان كرده ايم و قصد تكرار مكررات را نداريم لذا در اين مقاله به تكنيک ها و روش های تمرين خواهيم پرداخت.

تمرين در بازيگری

 در ابتدای كار بايد به اين موضوع اشاره كنيم كه قبل از تمرين لازم است تا بر مباحث و مفاهيم تئوريک تسلط پيدا كنيم سپس شروع به فعاليت های تمرينی كنيم. وقتی كه مفاهيمی از جمله ديالوگ، مونولوگ، دكوپاژ، ميزانسن، پلان، فريم، سكانس و… را ندانيم دقيقا چه چيزی را می خواهيم تمرين كنيم؟ پس لازم است تا مفاهيم تئوريک را به خوبی فرا بگيريم و با تمرين مستمر سعی در اجرای عينی مفاهيم و اصول داشته باشيم.

تمرين بازيگری هم به شكل گروهی صورت می گيرد و هم فردی كه هر كدام شرايط و مقتضيات خاص خود را دارند. نكته ای كه در خصوص تمرين در بازيگری مطرح است بحث فضای تمرينی است كه بر خلاف رشته های ورزشی و ساير گرايش های هنری تمرين در اين عرصه نياز به فضای خاصی ندارد و در يک محيط كوچک مثل اتاق شخصی می توان به تمرين پرداخت. به راحتی می توان در محيطی مثل اتاق به به تمرين فن بيان، زبان بدن، رويا پردازی، بداهه پردازيی و… پرداخت.

به طور كلی تمرين در بازيگری به دو صورت شكل می گيرد كه روش اول فرمتی عينی دارد و روش دوم كاملا ذهنی و غير عينی است. در خصوص روش تمرين عينی اگر بخواهيم توضيح دهيم بايد گفت كه  اين تمرين ها به صورت مستقيم بر روی بازی شما موثر هستند. تمرين هايی مانند تمرين فن بيان، تمرين زبان بدن، حفظ كردن ديالوگ ها، بازی كردن ديالوگ ها و مونولوگ ها و… نمونه هايی از تمرين عينی محسوب می شوند. در خصوص اين مدل تمرينی حتما لازم است تا اصول و قواعد تمرين را فرا بگيريد در غير اين صورت تمرين خروجی مطلوب را نخواهد داشت.

تمرين بازيگری

مدل و مجموعه تمرينی دوم هم همان طور كه پيش از اين گفته شد ماهيت ذهنی دارد يعنی تمرين صرفا در فضای ذهنی و تخيلی شما صورت می گيرد. يكی از روش های تمرينی در اين مدل بازی با اجسام است به اين صورت كه شما يک شیئی مانند چراغ مطالعه، بطری آب و… را در وسط اتاق قرار می دهيد و 20 تا 30 ثانيه فرصت داريد تا آن را چيز ديگری تصور كنيد. می توانيد اين شيئ را يک پاندا، كشتی، هواپيما و يا هر چيزی كه دوست داريد تصور كنيد و سعی كنيد داستان پردازی خيالی در خصوص آن داشته باشيد. يكی ديگر از تمرين های ذهنی كه برای تمركز است طی كردن طول و عرض اتاق به صورت ذهنی است. هر بار كه اين كار را انجام می دهيد سرعت را كاهش دهيد به صورتی كه اگر بار اول در مدت 30 ثانيه كل اتاق را به صورت ذهنی دور زديد برای بار دوم در مدت 2 دقيقه اين كار را انجام دهيد و به همين شكل سرعت را كم و زمان طی شدن مسير را افزايش دهيد. بهتر است يک سناريو در ذهن خود طراحی كنيد مثلا اتاق را يک اقيانوس بزرگ در نظر بگيريد و تصور كنيد كه با يک ناو يا كشتی بزرگ در حال طی كردن اين اقيانوس هستيد. اتفاقاتی را در مسير تصور كنيد مثلا طوفان و گرد بادها، مواج شدن اقيانوس و… اين كار كمک می كند كه بهتر بتوانيد تمركز كنيد. هر چقدر زمان اين تمرين بيشتر باشد يعنی طی اين مسير ذهنی طولانی تر شود قاعدتا نتيجه بهتری حادث می شود. سعی كنيد زمان رسيدن به مقصد و طی مسير را به يک تا دو ساعت افزايش دهيد كه خب مسلما بايد از زمان های كم شروع كرد.

موارد گفته شد دو مدل تمرينی و تعدادی تكنيک بود كه قاعدتا تعداد تكنيک ها خيلی بيشتر از اين موارد است. سعی كنيد با تكنيک های تمرينی مختلف و اصول هر كدام آشنا شويد و در طول روز حتما تمرين مستمر داشته باشيد.