تاریخ تئاتر جهان با ملل و کشورهای گوناگون در ارتباط است. تئاتر را می‌توان یکی از زیرشاخه های هنرهای نمایشی به شمار آورد که در آن افراد و بازیگران به صورت زنده در مقابل مخاطبان به ایفای نقش پرداخته و دیالوگ‌های گوناگونی را ارائه می‌دهند.

تاریخ تئاتر جهان را شاید بتوان در فرهنگ و تاریخ یونانیان باستان بررسی کرد.

تئاتر زیرشاخه‌های گوناگونی دارد و براساس نوع اجرا به اپرا، دراماتیک، موزیکال، خیمه شب بازی، تئاتر شورایی، باله و کابوکی قابل تقسیم است. در نگاهی تخصصی تئاتر یکی از هنرهای هفتگانه است که قدمت آن را بسیار قدیمی‌تر از هنرهای دیگر  همانند سینما می‌دانند. بسیاری از فیلسوفان نظیر افلاطون و سقراط نظرهای گوناگونی در خصوص تئاتر ارائه داده‌اند؛ اما، تمام آنان معتقدند تئاتر هنری پاک و منزه به شمار می‌آید. به همین دلیل،  آن را عاملی برای تزکیه نفس می‌دانند.

چنین تفکراتی باعث شده تا در یونان باستان تئاتر یکی از هنرهای حائز اهمیت و مورد علاقه بسیاری از پادشاهان به شمار آید. به همین دلیل، از دیرباز بناهای بزرگی همانند کلوسئوم محل بزرگی برای اجرای تئاترهای گوناگون به شمار می‌آمده است.

تیسپیس را نخستین بازیگر تئاتر می‌دانند.

بسیاری از پژوهشگران عرصه تئاتر معتقدند، تمدن کرت و یونان‌ باستان نخستین خالقان تئاتر در دنیای باستان هستند. به طور کلی، یونانیان باستان به چند خدایی اعتقاد داشتند به‌همین دلیل، تئاتر دوران یونان باستان نمایش روابط خدایان با یکدیگر و انسانها و یا نیایش آنها به شکلی تئاترگونه بود از این رو، تئاتر را بهترین وسیله‌ برای تزکیه روح و ستایش خدایان می‌دانستند.

پس از مدت کمی تئاتر در این سرزمین به صورت همسرایی شکل گرفت و چارچوب‌های جدیدی یافت. برخی تیسپیس را نخستین بازیگر، آشیل را دومین بازیگر و سوفوکل را سومین بازیگر این نوع تئاتر به شمار می‌آورند. پس از این دوره تئاتر با دوره رنسانس به اوج خودش رسید به گونه ای که بسیاری از هنرمندان و بزرگ نظیر شکسپیر به اجرای تئاتر های عمومی می‌پرداختند.